یاد آن روزی که بودم اولی

یاد آن روزی که بودم اولی
ناز و طناز و عزیز و فلفلی
شاه خانه بودم و با داد و دود
هر چه را می خواستم آماده بود
وای از آن روزی که آمد دومی
نق نقو و بد ادا و دمدمی
من وزیر گشتم و افتادم به چاه
دومی هم جای من شد پادشاه
تا به خود آیم و خودداری کنم
سومی هم آمد و شد خواهرم
دختری زیبا و خوشرو مثل ماه
من و داداشم کشیدیم سوز و آه
جای سبزی و نشاط و خرمی
سر رسید از روزگاران چهارمی
دیگر آن خانه برایم تنگ بود
سبزی و گل در نگاهم سنگ بود
داشتم می کردم عادت ناگهان
پنجمی هم پانهاد در این جهان
بهر سوختن، پنج تن کافی نبود
ششمی هیزم شد و من مثل دود
ناصر و شهناز و مهناز و شهین
احمد و عباس و هفتم شد مهین
ای امان و ای امان و ای امان
ای امان از دست بابا و مامان
بار دیگر مادرم شد حامله
این که آید تیم فوتبال کامله
ناصر و شهناز و مهناز و شهین
احمد و عباس و فرهاد و مهین
علی مردان و گل معصومه جان
آخریش هم می شود دروازه بان 

عزت مرد ،به مال است و رفاقت به ریال

عزت مرد ،به مال است و رفاقت به ریال

هر که این هــــــردو ندارد بــرود رو به زوال
روزگاری شده که علم و هنــــــر یعنی کشک
در عوض بی هنری ، خیره سری، حسن و کمال
مال مردم خـــوری و حـــقــــه و مـــــکـــر و زد و بند
مــوجــد مـــال و منـــال اســـت و ســپــس جـاه و جلال
گـــر پـــس مــــعــرکــــه خـــواهـــی کـــه نـــمــاــد کــلهت
هـــــان مــــــرو در پــــــی عـــــز و شــــــرف و پـــــــول حـــلال
چـــــون کـــــه بــــا پـــــول حــــــلالــــت نــــرســــد خـــرج بـه برج
چـــــون کــــه وجــــدان و شــــــرف نـــیـــــز ، بــــــــود وزر وبــــــــال

مجادله پدر و پسر

                                        

                          
پــسر گــفــت :بــابــا بــرام زن بگیر // دلــم گـشـتــه در بــنــد زلـفـی اسـیر 

پــدر گــفـــت:فـــرزنـــد دلــبــنـد باب // دوبـاره بــرایم چـه دیـــدی به خـواب 

پــســر گـــفـــت:دلـــــداده او شــــدم // اسـیـر دو چــشــم و دو ابــرو شــــدم 

پـدر گـفتش:ایـن عاشـقیّت عزا است // بـرایـم غم و غصه همچون غـذا اسـت 

پـسرگـفـت:عــزای تـو شـــادی مــن؟ // غــم و غــصه ات عــشــقــبـازی مـن؟ 

پـدر گـفـت:مگر مـغـز در کلّه نیست؟ // شب و روز از غصه بَهرم یکی اســت
 

مـن هـمـچـون خـر لنگ در کار خود // بــمـانـدم،کــمـر خــم شــد از بار خـود 

بـود هـشـت من رهن نُه(9) ای پسر // شــدم از غــم مـُفــلسی خِــنـگ و خــر 

 
تــو دیـگــر مـَنـه قــوز بــالای قــوز// کــمــی هــم بـه بـدبخـتی ام چشــم دوز 

مـن اکــنــون زخــرج شـکـمـهـایتان// زکــفـــش و لـــبـــاس و زتـنــبــانـتــان 

 
بــمـانــدم چــو مــرغــی اسـیر قفس// بــرایـــم نــمــانـــده دگــر یــک نــفــس 

پـسر گـفــت: تــاحـل شـود مشکلات // شـوم مــن در ایــن جنگ شطرنج مـات 

شــود مــوی مـن همچو دندان سپید // زســر هـرچـه عشق است خواهد پـریـد 

چــه خــوبست سازی کنون اخته ام // دگــر مـــن از ایـــن زنـــدگـی خـستـه ام 

جــوانــانِ چـون مـن شما هم کنون // بــیــاییــد از فــکــر هـــمــسـر بــــرون
 

کنید اخته خود را چو من بـی درنگ // دهــیــد بــر زنـان ایـنـک اعـلان جــنگ 

 
بــسازیــد از اخــتــه گـان انـجــمــن // دهــیــد آدرســش را بــه هـر مـرد و زن 

فــوروم اخــتــگان دات اَخ دات کـام // ایــمـیــل، اَخـــتـه @ اخـتـگان دات کــام 

                                                                                   

گنج پنهان

به خطّ و خال گدایان مده خزینه ی دل» *// هزار دوز و کلک در بساط آنان است 

زباند پیچی پا تا به گچ گرفتن دست// برای جلب ترحّم ، چه اشکباران است 

برای او شده این کار خوب و نان آور// گَهی به کوچه ،گَهی پارک گَه خیابان است 

چه شغل بهتر از این که بدون سرقفلی// ویا اجاره بها سود آن دوچندان است
 

چه نیک گفت ظریفی :گدایی گرننگ است//ولیک شغل پراز سود وگنج ِپنهان است
 

برای جلب نظرها سرشک غم بارد// چو شُد به خانه ،به ریش من و تو خندان است
 

کسی که آبروی خویش را معامله کرد// کجا به فکر صفتهای پاک انسان است 

گدای حرفه ای هرروز چاق و چلّه شود// نحیف آنکه نیازش به لقمه ای نان است 

کمک به همچو گدایی ستم به محرومین// هموکه سرخی صورت به ضرب دستان است 

اگر به گفته ی «جاوید» نیک تر نگری // یقین شود که گدا همچو گنج ِ پنهان است 

الهــــی! به مــــــردان در خانه ات!

الهــــی! به مــــــردان در خانه ات!
به آن زن ذلیلان فـــــرزانــــــه ات!

به آنانکه با امـــــر "روحی فداک"!
نشینند وسبـــــــــــــزی نمایند پاک!

به آنانکه از بیـــــــخ وبن زی ذیند!
شب وروز با امــــــر زن می زیند!

به آنانکه مرعــــــــــوب مادر زنند!
ز اخلاق نیکـــــــــوش دم می زنند!

به آن شیــــــــــــر مردان با پیشبند!
که در ظـــرف شستن به تاب وتبند!

به آنانکه در بچّــــــــــه داری تکند!
یلان عوض کــــــــــــردن پوشکند!

به آنانکه بی امــــــــــــر واذن عیال
نیاید در از جیبشان یک ریــــــــال!

به آنانکه با ذوق وشــــــــــوق تمـام
به مادر زن خود بگویند: مـــام (!)

به آنانکه دارند بــــا افتخـــــــــــــار
نشان ایزو...نه!"زی ذی نه هزار"!

به آنانکه دامـــــــن رفــو می کنند!
ز بعد رفــــــــویش اُتـــو می کنند!

به آنانکه درگیــــر ســــوزن نخند!
گرفتـــــــــــار پخت و پز مطبخند!

به آن قرمــــــــه سبزی پزان قدر!
به آن مادران به ظاهــــــــــر پدر(!)

الهـــــــــی! به آه دل زن ذلیــــــل!
به آن اشک چشمان "ممّد سبیل"(!)

به تنهای مردان که از لنگـــه کفش
چو جیــــــــغ عیالاتشان شد بنفش!

:که مارا بر این عهـــد کن استوار!
از این زن ذلیلی مکن برکنـــــــار!

به زی ذی جماعت نما لطف خاص!
نفرما از این یوغ مــــــارا خلاص!  

                      

دوباره شب شد و من بی قرارم

 

 دوباره شب شد و من بی قرارم
Connectکن،زودبیا،در انتظارم
بیا من آمدم پای Messenger
شدم محسور آوای Messenger
بیا Hardدلت را ما ببینی
گلی از کنج Home Pageت بچینم
بیا Iconنمای بی نشانم
که من جز آدرسMailت ندانم
بیا امشب کمیOnlineباشیم
و یا تا صبحSun Shineباشیم
بیا ای عشقDot com عزیزم
به پای تو wها بریزم
بیا ای حاصل Search جهانی
بیا اجرا کن آن File نهانی
بیا درد دل تو را کم دارم امشب
حدودا 100مگی غم دارم امشب
اگر آیی دعایت مینمایم
دعا تا بینهایت مینمایم
اگر آیی دعای من همین است
و یا نقل بمضمومش چنین است:
مبادا لحظه ای DCشوی یار
مبادا نام مرا پاک سازی
و کاخ آرزو را خاک سازی
بمان تا جاودان اندر دل من
بمان تا حل شود هر مشکل من! 

ای یار به جهنم که مرا دوست نداری

ای یار به جهنم که مرا دوست نداری ... از عشق تو هرگز نکنم گریه و زاری
اگر روزی بری و یاری بگیری ... الهی تب کنی فرداش بمیری
الهی تو بمیری من نمیرم ... سر قبرت بیام پارتی بگیرم ...
الهی سرخک و اوریون بگیری ... تب مالت و بلای جون بگیری ...
الهی از سرت تا پات فلج شه ... کمرت بشکنه دستت سقط شه ...
الهی حصبه و ام اس بگیری ... سر راه بیمارستان بمیری ...
الهی کور بشی چشمت نبینه ... بمیری گم بشی حقت همینه ...
الهی آسم تایپ A بگیری ... هنوز که زنده ای پس کی می میری ...
الهی شوهر ایدزی بگیری ... بفهمی که داری با ایدز می میری ...
بدر بردی از اینها جان سالم ... الهی درد بی درمون بگیری ...

راز آنهایی که باید دلشان فرمت شود

ای خدا Hard دلم Format نما / از فریب ناکسان راحت نما

جمله ویروسند این مردان دون / استعیذالله مما یفترون

File عشقت را Copy کن در دلم / Deltree کن شاخه‌های باطلم

Jumper روح خلایق Set نما / گامهاشان در رهت ثابت نما

گر ز انفاست دلی Scan شود / از شرور دیو و دد ایمن شود

بهر روی زرد سیمین تن فرست / بهر دلهای پرآتش Fan فرست

ای خدا File عذابت Run مکن / با ضعیفان هیچ جز احسان مکن

از همان صبحی که اول گل دمید / بی‌نیاز از CAD خدایش آفرید

کارگاه آفرینش CAD نداشت / Ram نبود و Mouse ها هم Pad نداشت

عشق گل، حق در دل بلبل نهاد / بر شقایق داغ چون Lable نهاد

System عشقش مبری از Error / گوهر مهرش به سینه همچو در

عشق نرم‌افزار راه انداز ماست / عشق Password وصال کبریاست

خالی از عشق محبت دل مباد / بی‌صفا چون آی‌سی Intel مباد

بهتر آن باشد سرودن ول کنم / زین تن خاکی همی Dos Shell کنم

عشق یعنی

عشق یعنی کره خر های بهشت
عشق یعنی آخر این سرنوشت
عشق یعنی بچه ی بی دست و پا
عشق یعنی کودنی در جاده ها
عشق یعنی بچه جان عاشق نشو
عشق یعنی فیلم (.....) فیلم شو(اینجا سانسور شد 

عشق یعنی کوله پشتی روی دوش
عشق یعنی گربه ای بر روی موش
عشق یعنی دیدن روی عزیز
رفتن حمام وبرگشتن تمیز
عشق یعنی خوردن آب شنگولی
 

کفش یادگاری

مرا هست کفشی ز عصر حجر / که میراث مانده ز جد پدر

شریک غمش بوده و شادیش / به پا کرده در جشن دامادیش

خدایش بیامرزد آن زنده یاد / که از خود هم این ارث بر جا نهاد



چو هی میبرم پیش هر پینه دوز / ز مغزش پریده است برق و فیوز!



بود چون که جان سخت چون کرگدن / بپوشم به هر گاه و بیگاه من



هر آنچه ز وزنش گویم کم است / که سنگین چنان کله رستم است



ز پایم بود چند سانتی گشاد / چو پاپوش افراسیاب و قباد



مرتب به پایم لخ لخ کند / ندارد چو کف پای من یخ کند



ز بس خورده اقسام واکس و پماد / مرا رنگ اصلش نیاید به یاد



ولی من ز بابای جنت پناه / شنیدم که رنگش بوده سیاه



بسی نعل خورده است بر تخت آن / شاه سم قاطر پادگان!



به هر سوی آن خورده صد دانه میخ / فرو میرود توی پایم چو سیخ



همی‌ترسم آخر به جرم قاچاق / که مامور گردد برایم براق



که این جزو آثار تاریخی است / چرا که خطوط تهش منحنی است



اگر عمر باقی است، سال دگر / سپارم من آن را به امواج بحر



که تا همچو زورق همراه باد / رود گویی اصلا ز مادر نزاد



و یا میزنم واکس بر رویه‌اش / گذارم سپس داخل موزه‌اش